Prof. Edwin Golnik

Urodził się 28 września 1919 roku w Wudzynku koło Bydgoszczy. Początkowo uczył się gry na skrzypcach.

W latach 1933-39 był elewem w orkiestrze wojskowej i równolegle uczył się w Miejskim Konserwatorium Muzycznym w Bydgoszczy. Dyplom otrzymał podczas wojny i w 1945 roku został I waltornistą Orkiestry Radiowej w Bydgoszczy. Wkrótce też rozpoczął działalność pedagogiczną. W 1948 zdobył I Nagrodę na Ogólnopolskim Konkursie Instrumentów Dętych.

W latach 1951-52 jako stypendysta Ministerstwa Kultury i Sztuki odbył studia muzyczne w Akademii Muzyki i Sztuki w Pradze u Emanuela Kaucky’ego. W tym czasie bywał solistą Praskiej Orkiestry Symfonicznej. W 1952 roku zdobył I Nagrodę na festiwalu Praska Wiosna. W latach 1955-67 był I waltornistą Filharmonii Narodowej w Warszawie. Prowadził klasy waltorni akademii muzycznych w Łodzi i Warszawie, kształcąc liczną rzeszę waltornistów. W 1963 roku otrzymał tytuł docenta, pełnił tez funkcję Dziekana Wydziału Instrumentalnego uczelni warszawskiej. Z powodów zdrowotnych przerwał pracę w Filharmonii Narodowej.

Od pierwszej edycji Ogólnopolski Konkurs Waltorniowy w Łodzi nosi Jego Imię.

Edwin Golnik zmarł w marcu 1979 roku pozostając w pamięci jako wybitny instrumentalista – solista i kameralista oraz pedagog.